kerstfeest

Al mijn trouwe volgers en fans wens ik een heel prettige kerst
en vooral een gelukkig 2010 toe.

zaterdag....... koooouuud..

't Kan zijn dat in de winterkou
Mijn neus een andere kleur krijgt
Hij wordt van wit, tot rood, tot blauw
Totdat hij zelfs naar paars neigt.

Ik zal nu snel een jas aantrekken
Vóór ik me begeef op straat
Anders sta ik blauw te bekken
En ben ik tot niets in staat.

Zijn m'n handen koud als ijs
Is m'n neus fantastisch blauw
Dan zing ik op een mooie wijs:
Zomertje, och kom toch gauw!

woensdag en winterdag

Als de maan haar stralenbundels
op het stadje schijnen laat
zijn er geen lantarens nodig
op het plein en in de straat.

Als de maan dan in het sneeuwdek
zacht haar schijnsel laat weerkaatsen
is het eigenlijk een nacht
om eens lekker te gaan schaatsen.

maandag... nog een treingedicht

Oh wiegelende treinwagon
waar wie ook weer zijn reis begon
zijn reis naar waar ook weer?

Oh wiegelende treinwagon
dat hij er toch in reizen kon
naar 't land van hoe ook weer?

Een reis die nog geen einde nam
maar ook nog geen begin
Omdat hij nooit het huis uit kwam
...
Hij dook de boeken in.

Echt een beetje druk de laatste dagen. Daarom hier even een ouwetje. Toen ik m'n enkel had gebroken maakte ik deze.....

donderdag, doedag

Met blijdschap geven wij kennis....
Vandaag kwamen zij erbij......

woensdag....

In het dorpje Zevenkerken
Staan acht linden en zes berken
Vijf kastanjes en tien eiken
Je moet er echt eens komen kijken

Om te zien wat je zult vinden
van die bomen als acht linden
Vijf kastanjes en zes berken
in het dorpje Zevenkerken

én... dat is toch gekkenwerk
in het dorp staat maar één kerk
en die is van de pastoor
die woont in het huis ervoor
of erachter zo het lijkt
(het is maar hoe je het bekijkt).

Die pastoor is een meneer
daarvan is er geen tweede meer.
Hij is heel erg ouderwets
z'n huismevrouw een grote klets.
Die weet heel veel van een ieder.
Ja, ze weet van allen iéts.
Ze rijdt dikwijls op haar fiets
naar mevrouw Van Hotemin,
want dat is haar hartsvriendin.
Die weet ook het één en ander.
Ze vertellen aan elkander
alle nieuwtjes die ze weten
en wat ze dan nog vergeten
zeggen ze een andere keer.
Want ze komen toch wel weer
bij elkaar om bij te praten.
Zoiets kunnen ze niet laten.

Waardoor de hulp van de pastoor
gisteren haar baan verloor!

zaterdag/zondag

Gedreun van vliegtuigen
midden in de nacht
Geluid, gerucht van buren
die niet al te zacht
bezoekers entertainen
tot in de laten uren.
Ze laten hun visite uit
Ook het afscheid is nog luid
gelijk de deur die daarna sluit
midden in de nacht....

woensdag geen inspiratie

Karre-

vrachten

vol

gedachten

had ik nu

kunnen

ver-

wachten

Wat echter

blijft

is ledigheid

van hoofd

en hand,

de hele tijd....

maandag.... pour les petits.....

'Verhip' zei Pip

'hij bloedt (mijn lip)

Ik ben gevallen van de wip.

Wiele walle

ik ben gevallen

wiere piere, hoe moet dat nou?

Ik lig te bibb'ren van de kou.

...................................................

En als ik nou eens op zou staan

zou het dan niet beter gaan?'

nieuw....

Zij kwam er vandaag bij.....

donderdag doedag

Wat is het wat dit schrijven maakt

Tot wat het werkelijk is?

Een handvol woorden - splinternaakt -

waar geen verband in is.

Ze staan verloren op 't papier

en dansen voor m'n ogen.

Ik dicht alleen voor m'n plezier

't Moest eigenlijk niet mogen.

woensdag vriendinnendag

Ik wil eens even met je praten
Gezellig bij een kopje thee
Ik zorg voor allerhande lekkers
Dus breng jij alsjeblieft niets mee.

Ik heb je weer een hoop te vragen
Over wat je hebt beleefd
Over wat je deed vandaag
En of je nog wel om me geeft

We gingen samen zo vaak uit
En liepen door zoveel musea
We spraken samen over kunst
En zochten stoelen bij Ikea

Al de dingen van de dag
Hebben we samen wel besproken
Welke film jij gisteren zag
En wat je morgen wilt gaan koken

Wie jouw favorieten zijn
Van de mensen om je heen
Ik hoop dat ik daar ook bij hoor
Anders vind ik je gemeen

Dus laat me alsjeblieft heel snel
Weten of je komt, want dan
zet ik vast het water op
En mooie rozen in een kan.

De tafel dek ik met veel smaak en
Met mijn zondagse servies
Ik trek mijn mooiste kleren aan en kies
Muziek uit die ons beiden raakt

Dat wordt een middag als weleer
Er voor ons vele waren
Jammer.... was er maar een heer
Afijn… dáár moet ik maar voor sparen.

dinsdag dichtdag

Hij sloot de deur met een klap

en verdween

Zij slaakte een zucht

- opgelucht - naar het scheen -

Want toen althans na zeven dagen

zij nog steeds niets had gehoord

uitte zij nooit meer een woord

en veranderde in steen.

maandag nog een beetje herfst

Wist je dat bij zonnig weer
Paddestoelen zingen?
Dat ze steeds weer, elke keer,
in reuzengrote kringen
duizend spelletjes gaan spelen?
Maar dat ze zich bij mistig weer
echt 'rot' staan te vervelen?!

woensdag reisdag

Dat ik schommelend per trein
gedichten zat te schrijven
was enkel en alleen
om de verveling te verdrijven

het wachten tot ie kwam
en dan tot ie ging rijden
en dan tot je er was
't was afzien en 't was lijden


(en hier is er dan eentje)

Op het station van Amersfoort
heb ik dit verhaal gehoord:
van twee treinen die graag samen
op vakantie wilden gaan
maar de machinist, de lummel,
liet één gaan, de ander staan
Die dacht: 'dat overleef ik nooit'
en heeft zich voor de trein gegooid.

dinsdag dichtdag

Ik weet een rijm dat niemand kent
omdat de woorden rijmen
op woorden die ook niemand kent
Ik heb zo mijn geheimen

Ik weet dat ik geen dichter ben
en ook geen filosoof
Maar dichten ben ik aan gewend
da's mijn privé-geloof

Ik rijm de wereld aan elkaar
ik voeg de woorden samen
en denk maar steeds: och was ik maar
bekend in Bonn en Namen

De wereld moet versteld gaan staan
van mijn enorm talent
al ben ik nu alleen nog maar
in eigen huis bekend

Eens zal ik een Neruda zijn
of Vondel dan, desnoods,
en dicht voor u een mooi kwatrijn
Mijn gaven die zijn groots!

Maandag regendag

door de donkere nacht gedreven
komen regenwolken aan
en terwijl de dag komt zweven
zullen druppels klett'rend naar beneden slaan

't mooie groene land stroomt onder
achter dijken bruist de zee
maar de regen kent geen meelij
en de wind, die helpt haar mee

stormend vliegen dikke wolken
langs de donkerende lucht
en als eindelijk de regen ophoudt
stopt de wind ook, met een zucht.

(Dit gedicht schreef ik toen ik een jaar of 13 was. Vond ik wel toepasselijk voor vandaag)

Kunstkijkroute

Vandaag was de kunstkijk-route. Deze beeldjes heb ik o.a. laten zien.

zt

eerste kennismaking

Dit is de weblog van Pia, deelnemer aan de atelierroute. Petra, van roos raak, heeft me overgehaald een blog te starten. Vooruit dan maar.....