"Zo, ben jij daar?"
zei mijn moeder,
en ze morste zilv'ren as op het tapijt.
"Hé, die vrouw daar"
zei mijn vader
"Dat was vroeger onze meid".
En getooid in zwarte rouw
Liep aan de overkant een vrouw
en torste vrachten bloemen
door de eerste winterkou.
Mijn moeder zou nu thee gaan schenken,
mijn vader gooide blokken op het vuur.
Ikzelf, ik wou aan niets meer denken
In dit omfloerste middaguur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten