door de donkere nacht gedreven
komen regenwolken aan
en terwijl de dag komt zweven
zullen druppels klett'rend naar beneden slaan
't mooie groene land stroomt onder
achter dijken bruist de zee
maar de regen kent geen meelij
en de wind, die helpt haar mee
stormend vliegen dikke wolken
langs de donkerende lucht
en als eindelijk de regen ophoudt
stopt de wind ook, met een zucht.
(Dit gedicht schreef ik toen ik een jaar of 13 was. Vond ik wel toepasselijk voor vandaag)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hoi Pia, Ik ga je blog volgen. Goed hoor! Zeer toepasselijk gedicht. Toen al schrijverstalent.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Lenie
Mooi gedicht, knap hoor, toen al! En helemaal zelf geplaatst. Ook knap ;>)
BeantwoordenVerwijderenHallo Pia, je bent je beroep toch misgelopen. Wat een mooi gedicht! En dat op je 13e!
BeantwoordenVerwijderenHoe is het verder? Ik hoor natuurlijk wel van Lenie en Petra hoe het met je gaat. In ieder geval een groet van mij, Petra F